سایه تو

من از عمق رفاقت ها، من از لطف صداقت ها، من از بازی نور در سینه ی بی قلب ظلمت ها نمیترسم! من از حرف جدایی ها، مرگ آشنایی ها، من از میلاد تلخ بی وفایی ها میترسم

آن روز که سهراب نوشت: تا شقایق هست زندگی باید کرد، خبری از دل پر درد گل یاس نداشت .... باید اینجوری مینوشت : هر گلی هم باشه چه شقایق چه گل پیچک یاس ، زندگی اجباریست ....