سایه تو

پسر بچه ای بود که اخلاق خوبی نداشت . پدرش جعبه ای میخ به او داد و گفت هر بار که عصبانی می شود باید یک میخ به دیوار بکوبد .

روز اول پسر بچه 37 میخ به دیوار کوبید طی چند هفته بعد همانطور که یاد می گرفت چگونه عصبانیتش را کنترل کند تعداد میخ های کوبیده شده به دیوار کمتر می شد . او فهمید که مهار کردن عصبانیتش آسان تر از کوبیدن میخها بر دیوار است ...

او این نکته را به پدرش گفت و پدر هم پیشنهاد کرد که از این به بعد،هر روز که می تواند عصبانیتش را مهار کند یکی از میخها را از دیوار بیرون آورد.

روزها گذشت و پسربچه سرانجام توانست به پدرش بگوید که تمام میخها را از دیوار بیرون آورده.پدر دست پسر بچه را گرفت و به کنار دیوار برد و گفت :«پسرم ! تو کار خوبی انجام دادی اما به سوراخ های دیوار نگاه کن دیوار دیگر هرگز مثل گذشته اش نمی شود . وقتی تو در هنگام عصبانیت حرف های بدی می زنی آن حرف ها هم چنین آثاری به جای می گذارند . تو می توانی چاقویی در دل انسانی فرو کنی و آن را بیرون آوری اما هزاران بار عذرخواهی هم فایده ندارد آن زخم سر جایش است .

زخم زبان هم به اندازه زخم چاقو دردناک است.