من خسته زین کشاکش دردآلود رفتم به سوی شهر فراموشی

دوشنبه 87/4/31 , 12:41 ع

یکتاحامی

نظر

می سوزم از این دو رویی و نیرنگ

یک رنگی کودکانه می خواهم

ای مرگ از آن لبان خاموشت

یک بوسه جاودانه می خواهم

تقدیم به ژدرای دوست داشتنی خداوند تمام عشق است

یکتاحامی

میدونی وقتی خدا داشت بدرقه ات می کرد بهت چی گفت ؟؟جایی که میری مردمی داره که می شکننت؛ نکنه غصه بخوری من همه جا باهاتم . تو تنها نیستی . توکوله بارت عشق میزارم که بگذری، قلب میزارم که جا بدی، اشک میدم که همراهیت کنه، ومرگ که بدونی برمیگردی پیشم

یادداشت ها

خداحافظ ولی هرگز نخواهی رفت از یادم

...

غرور و خودخواهی

بایگانی

خبرنامه

بازدیدها

امروز: 0
دیروز: 6
تاکنون: 87128

لوگوی دوستان